Tərcümədə strukturalist metod
çex alimi İrji Levıy tərəfindən təklif olunmuşdur. Tərcümənin bir sıra problemlərinin həllində dünya linqvistikasının XX əsrin 20-30-cu illərində aparıcı istiqamətlərindən biri olan «Praqa linqvistik dərnəyi»nin metodoloji prinsiplərinə söykərmişdir. Müəllif dillərarası transformasiyanın üç fazasını fərqləndirir: orijinalın dərki, onun interpretasiyası (şərhi), onun yendən ifadəsi. Tərcümə fəaliyyətinin əsas məqsədi kimi - onu dərk, əsli qoruyub saxlamaq, əsli (informasiyanı) verə bilməkdir. Prototipi olmayanı yeni əsər yaratmaq yox, yenidən yaratmaqdır. Tərcümə prosesində bir dilin materialları digər dilin materialı ilə əvəzlənir, deməli, əslində tərcüməçi bütün bədii əsərləri yenidən özü ana dilində yaradır və beləliklə, dil sahəsində tərcümə əsl orijinal yaradıcılıqdır. Ona görə də burada iki normanın mövcudluğu haqqında danışmaq olar: yenidən yaratma norması və bədiilik norması (gözəllik meyarı), onlar arasındakı konkret münasibət tərcümə edilən mətnin xüsusiyyətindən asılı olacaq. Buradan müəllifin məqsəd ustanovkası doğur - yəni o, burada tərcümə priyomunu ilkin və ikinci mətnlərin funksional uyğunluğu istiqamətində nəzərdən keçirir (məhz dilin funksional tərəfinə böyük diqqət yetirilməsi «Praqa linqvistik dərnəyi»nin mühüm cəhəti olmuşdur).